Calliope (Καλλιοπη)

Καλλιόπη (Calliope, Kalliopi)

 

 

- - -

 

Akiko Shikata 의 노래 중 하나로,

그리스어와 일본어 가사가 혼재하고 있으며,

그리스어 부분은 합창 파트로 구성되어 있습니다.

 

...... Ar Tonelico 의 노래들과 여러모로 유사한 면이 있네요.

 

Original :

Δικαιοσύνη πιο μεγαλοπρεπή από τον άνεμο,
Αγάπη πιο βαθιά από την θάλασσα
Μάτια που βλέπουνε τον κύκλο της απεραντοσύνης του χρόνου.

黄昏の色に染まり微睡む世界
幾多の強く煌めく命の結びたち
儚き宿命のその軌跡讃えて
歌声よ響け風に乗せ

(*)
貴方の灯火の温もり想い出す
み空を仰げば瞬く星に紡ぐ願い
折り重なる歴史　流れる時の中
再び巡り逢えるその日迄この歌奏でて

Τραγουδήστε για την ομορφιά της θνητής ζωής.
Εκθειάστε τον άνθρωπο ο οποίος έχει κρατήσει την αγάπη του και κλαίει.

喜び溢れる波に生まれる光
惑える心を照らす慈しみの笑顔
泉は滴る想い出を湛えて
悲しみの音が続く宵

貴方の灯火でこの胸を癒して
安らぎの音色　与えておくれ夜の夢に
7つの海を越え大地を包み込む
暖かな揺り籠の旋律(メロディー)をもう一度聴かせて

絶える事なく歌を捧げる
憂いの園に いつか花開く日迄

Repeat (*)

Φωνές που τραγουδάνε την αγάπη που δεν ξεθωριάζει ποτέ.
Φωνές που τραγουδάνε και απλώνονται τυλίγουν τα πάντα.
Λέξεις χαραγμένες από τα δάχτυλα(*) περνάνε από στόμα σε στόμα παρεα με τα δάκρυα.

(*) 알려진 가사에서는 δάκιυλα 로 표기되어 있으며, 잘못된 표기인 듯. (그런데, 일본 사이트 등에서 가사를 찾아봐도 저렇게 표기되어 있더군요.....)

해당 단어는 코이네 그리스어 상으로는 δάκτυλος (다끄뚤로스 -> 다끄뛸로스).

 

Translation :

바람보다 더욱 큰 정의여,
바다보다 더욱 깊은 사랑이여,
영원한 시공의 순환을 보는 눈이여.

황혼의 빛깔에 물들며 잠드는 세상,
수없이 세게 빛나는 생명의 이음,
덧없이 숙명의 궤적을 찬미하며,
노래 소리여, 바람을 타고 울려라.

(*)
그대의 등불, 그 따스함을 떠올리네,
하늘을 우러러보면 반짝이는 별에 이어지는 소원.
굴곡지는 역사, 흘러가는 시간 속에서
다시 만나는 그 날까지 이 노래를 연주해 다오.

노래하라, 유한한 생명의 아름다움을.
동경하라, 사랑을 간직하며 눈물 짓는 사람을.

기쁨 주는 파도에 태어나는 빛,
혹하는 마음을 비추는 자비의 미소,
샘은 추억을 가득히 채우고,
밤은 자비의 소리를 이어가네.

그대의 등불이여, 내 마음에 치유를,
밤의 꿈에 평온의 음색을 주오.
일곱 바다를 넘어 대지를 감싸는
따스한 요람의 선율을 다시 한 번 들려다오.

끝없이 노래를 바치리,
우울한 낙원에 언젠가 꽃피는 날까지.

(*) 반복

사라지지 않을 사랑을 노래하는 그들의 소리,
그 소리는 노래하고 퍼지며, 모두를 감싸네,
손끝을 지나, 눈물과 함께 구전으로 전승된 말로.

 

Ellinika :

Δικαιοσύνη πιο μεγαλοπρεπή από τον άνεμο,
Αγάπη πιο βαθιά από την θάλασσα
Μάτια που βλέπουνε τον κύκλο της απεραντοσύνης του χρόνου.

Ο κοσμος που σπροχνει με το χρώμα του χρώματος του λυκόφωτος.
Αμέτριτες συνδέσεις των ζωών που λάμπουν δυνατά,
Με επαίνους του ίχνους τισ μοίρας μάταια,
Συνχίστε να τραγουδάτε μέχρι να συναντηθούμε ξανα.

Τη λαμπα σου, θυμάμαι τι ζεστασιά του,
Aν κοιτάω τον ουρανό, οι ειπίδεσ πιγαίνουν στα λαμπερά αστέρια.
Στιν ιστορια στρέβλοσις και στιν ροί του χρόνου,
Ηχος ύμνου, αντιχούν μέσω του ανέμου.

Τραγουδήστε για την ομορφιά της θνητής ζωής.
Εκθειάστε τον άνθρωπο ο οποίος έχει κρατήσει την αγάπη του και κλαίει.

Το φως που γεννιέται στο κύμα τησ απόλαφσις,
Το χαμόγελο του ελέους που γεμίζει τισ γοιτευμένες ψυχές,
Το σιντριβάνι γεμίζει τισ μνίμες και
Η νύχτα διατιρεί τους ήχος τισ αγάπης.

Τη λαμπα σου, παραχορίστε θεραπείας για τιν καρδιά μου,
Kαι παραχορίστε ήχο γαλήνης για το όνειρο τισ νύχτας.
Επιτρέψτε μου να ακούσο τον τόνο της ζεστής βάσης άλλη μια φορά
Που ανκαλιάζει τη γη πάνο από τισ επτά θάλασσες.

Θα προσφέρο τραγούδια ατελείωτα
Μέχρι τιν ιmέρα που τα λουλούδια ανθίζουν κάποια mέρα.

Επανλαμvάνω (*)

Φωνές που τραγουδάνε την αγάπη που δεν ξεθωριάζει ποτέ.
Φωνές που τραγουδάνε και απλώνονται τυλίγουν τα πάντα.
Λέξεις χαραγμένες από τα δάχτυλα περνάνε από στόμα σε στόμα παρεα με τα δάκρυα.

 

디케오시니 피오 메갈로프레피 아포 톤 아네모
아가피 피오 바시아 아포 틴 살라사
마티아 푸 블레푸네 톤 키클로 틴 아페란도지니스 투 흐로누

오 코스모스 푸 스프로흐니 메 토 흐로마 투 흐로마토스 투 리코포토스
아메트리테스 신데지스 톤 존 푸 람분 디나타
메 에페누스 투 이흐누스 티스 미라스 마테아
신히스테 나 트라구다테 메흐리 나 시난디수메 크사나

티 람나 수 시마메 티 제스타지아 투
안 키타오 톤 우라노 이 이피덴 피게눈 스타 람베라 아스테리아
스틴 이스토리아 스트레블로시스 케 스틴 리 투 흐로누
이호스 임누 아스티훈 메조 투 아네무

트라구디스테 야 틴 오모르피아 티스 스니티스 조이스
에크시아스테 톤 안스로포 오 오피오스 에히 크라티지 틴 아가피 투 케 클레이

토 포스 푸 옌니에테 스토 키마 티스 아폴라프시스
토 하모옐로 투 엘레우스 푸 예미지 티스 이테브메네스 프시혜스
토 신트리바니 예미지 티아 므니메스 케
이 니흐타 디아티리 투스 이호스 티아 아가피스

티 람바 수 파라호리스테 세라피아스 야 틴 카르디아 무
케 파라호리스테 이호 갈리니스 야 토 오니로 티아 니흐타스
에피트렙스테 무 나 아쿠소 톤 토노 티스 제스티스 바지스 알리 미아 포라
푸 안칼리아지 티 이 파노 아포 티아 엡타 살라세스

사 프로스페로 트라구디아 아텔리오타
메흐리 틴 이메라 푸 나 룰루디아 안시준 카피아 메라

포네스 푸 트라구다네 틴 아가피 푸 덴 크세소리아지 포테
포네스 푸 트라구다네 케 아플로논데 틸리군 타 판다
렉시스 하락메네스 아포 타 다흐틸라 페르나네 아포 스토마 세 스토마 파레아 메 타 다크리아

 

Italiano :

La giustizia più grande del vento,
L'amore più profondo del mare,
L'occhio che vedono il cerchio del tempo eterno.

Il mondo che sonnecchia con l'essere colorato con il colore del crepuscolo,
Innumerevoli collegamenti delle vite che brillano fortemente,
Con lode la traccia del destino inutilmente,
Suono di inno, risona per vento.

(*)
La tua lampada, ricordo il suo calore,
Se guardo il cielo, le speranze si collegano alle stelle brillianti.
Nella storia deformata e il tempo che scorre,
Continua cantare fino al ci incontriamo di nuovo.

Canta la bellezza delle vite mortali,
Adora l'uomo che mantiene l'amore e versa lacrime.

La luce che nasce sull'onda del diletto,
Il sorriso di misericordia che riempie le anime incantate,
La fontana riempie i ricordi e
La notte mantiene i suoni dell'affetto.

La tua lampada, concedi guargione al mio cuore,
E concedi suono di serenità al sogno di notte.
Lasciami sentire il tono della calda culla di nuovo
Che abbraccia la terra sopra i sette oceani.

Dedicherò canzoni all'infinito
Fino al giorno in cui i fiori sboccaino di un giorno.

Ripeti (*)

Le loro voci che cantano l'amore dell'eterno,
Le voci cantano e spargono per abbracciare tutto.
Come le parole per le dita di bocca in bocca con le lacrime.

 

Français :

La justice plus grand que le vent,
L'amour plus plus profond que la mer,
L'oeil qui voit le cercle du temps éternel.

Le monde qui sommeille avec être coloré avec la couleur du crépuscule
Liens innombrables de les vies brillent fortement,
Avec louant la trace du destin vainement,
Son d'hymne, résonne par le vent.

(*)
Ta lampe, je me souviens de sa chaleur,
Si je regarde le ciel, les espoirs sont liés aux étoiles brillantes.
Dans l'histoire déformée et temps qui coule,
Continue à chanter jusqu'à ce qu'on se rencontre de nouveau.

Chante la beauté des vies mortelles.
Adore l'homme qui garde l'amour et verse des larmes.

La lumière qui naît sur la vague de délices,
La sourire de miséricorde qui remplit les âmes charmées,
La fontaine remplit les souvenirs et
La nuit garde le son de l'affection.

Ta lampe, accorde la guérison pour mon coeur,
Et accorde son de sérénité pour rêve de nuit,
Laisse moi entendre le ton du berceau chaud de nouveau
Qui embrasse la terre sur les sept mers.

Je dédierai des chansons sans cesse,
Jusqu'au jour où les fleurs fleurissent.

Répéte (*)

Leurs voix qui chantent l'amour de l'éternité,
Les voix chantent et se répandent pour embrasser tous,
Comme les mots par les doigts de bouche en bouche en pleurs.

 

Esperanto :

La justeco pli granda ol la vento,
La amo pli profunda ol la maro,
La okulo kio vidas la cirklon de eterna tempo.

La mondo kio dormetas kun esti kolorita per la krepuska koloro,
Sennombraj ligoj de la vivoj kioj brilias forte,
Kun lawdi la tracon de la fato vake,
Himnsono, resonu per vento.

(*)
Cia lampo, mi rememoras ĝian varmon,
Se mi suprenrigardas la ĉielon, la esperoj ligas al la brilajn stelojn.
En la tordita historio kaj fluanta tempo,
Dawri kanti ĝis ni renkontas denove.

Kantu la belcon de mortaj vivoj,
Adoru la homon kio dawras amon kaj verŝas larmojn.

La lumo kio naskiĝas sur la ĝojondo,
La rideto de kompato kio plenas la ĉarmitajn animojn,
La fonto plenas la memorojn kaj
La nokto dawras la sonojn de afekcio.

Cia lampo, koncedu al mia koro sanigon,
Kaj koncedu al la noktrevo serensonon.
Lasu min awdi la tonon de varma lulilo denove
Kio brakumas la teron pli ol la sep oceanoj.

Mi dediĉos kantojn senfine
Ĝis la tago kiam floroj floras de iutago.

Ripetu (*)

Iliaj voĉoj kioj kantas la amon de eternfloro,
La voĉoj kantas kaj ŝmiras por brakumi ĉiun,
Kiel la vortoj tra fingroj el buŝo al buŝo kun larmoj.

 

- - -